Instalacja świetlna "Skanowanie" Joachima Fleischera zbudowana jest z zaledwie kilku elementów – zawieszonych w przestrzeni lamp i prostych brył z przezroczystego pleksiglasu i drucianych siatek. Jednakże, gdy instalacja zostaje uruchomiona, a oświetlone obiekty obracają się wokół własnej osi, wydarza się coś zaskakującego. Ich półprzezroczysty cień zaczyna żyć swoim własnym życiem. I nie jest to już właściwie cień, lecz ruchomy obraz, bo wiszący obiekt stanowi rodzaj klatki filmowej, rzutującej na ścianę projekcję. Projekcję, która wydaje się bardziej rzeczywista niż sam, niemal niewidoczny, obiekt.

Świetlne instalacje Fleischera urzekają dyskretnym minimalizmem. Żyjemy w świecie zalanym fotografią, obrazami telewizyjnymi, wideo i filmami, więc tym bardziej zaskakujące jest, jak silnie oddziałuje na naszą psychikę ten prosty zabieg wykreowany przez artystę. Może dlatego, że gra poruszających się cieni budzi w nas pierwotny niepokój? Dla naszego mózgu i naszej percepcji to dużo bardziej realne i prawdziwe niż obrazy migające na ekranach telewizorów czy komputerów. Pomimo, iż świetnie zdajemy sobie sprawę, że to tylko cienie, to jednak gdzieś w głębi czujemy zagrożenie, uruchamia się nasza wyobraźnia.