Grudniowa sesja jest drugim w tym roku spotkaniem z cyklu "Nowe medytacje filozoficzne", organizowanym przez Fundację na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi i Muzeum Łazienki Królewskie.

Uczestnicy dyskusji przyjrzą się relacjom między myśleniem a etyką, które śledzili, choć na różne sposoby, prof. Skarga i prof. Wodziński. Oboje nieodmiennie kierowali się przy tym etyką rzetelnego myślenia.

W połowie tego roku - w ramach edycji "Dzieł zebranych" - ukazał się I tom "Pism rozproszonych", prof. Skargi, zbierający teksty z lat 1989-2000. W tym okresie autorka równolegle z refleksją metafizyczną uprawiała namysł nad kwestiami obywatelstwa, źródeł zła, relacji społecznych - nierzadko w bezpośrednim odniesieniu do aktualnych wydarzeń i obiegowych diagnoz.

Jej uczeń, Cezary Wodziński, w swoich tekstach niejednokrotnie zajmował się zagadnieniami o nieuchronnie etycznej wymowie - jurodstwem, zaangażowaniem Heideggera w nazizm, wreszcie złem.

Obie filozofie - jakkolwiek nierzadko sięgały po różne inspiracje i filozoficzne języki - łączyło z pewnością jedno: świadomość czasu, w którym formułuje się własną myśl. W obu przypadkach była to głęboka świadomość myślenia w i wobec XX wieku, także kłopotów, w jakie uwikłał ów wiek zarówno etykę, jak i samo myślenie.