Tak na temat inspiracji do wykonania zdjęć tego największego dworca na świecie pisze sam autor fotografii Czesław Czapliński:

"To symbol Nowego Jorku. Jego budowa trwała 10 lat, został wzniesiony z kamienia i marmuru i kosztował 43 miliony dolarów – na ówczesne czasy była to gigantyczna suma. Pierwotnie przyjeżdżały tam i odjeżdżały stamtąd pociągi dalekobieżne. Obecnie podmiejskie Metro-North Railroad łączy Nowy Jork z częściami stanów Nowy Jork i Connecticut.

Główna część dworca ma 38,1 m wysokości i 4180 m² powierzchni. Budynek w stylu beaux arts wzniesiony został według projektu Whitney’a Warrena. Fasadę obiektu otaczają kilkunastometrowe postacie Merkurego, Herkulesa i Minerwy dłuta Julesa-Alexisa Coutana. Według Warrena były one uosobieniem wielkości, siły moralnej i siły intelektualnej. Zainteresowanie  wzbudza także sklepienie, będące konstelacją zodiaku z 2500 gwiazdami (zaprojektowane przez francuskiego artystę Paula Helleu na podstawie średniowiecznego manuskryptu) oraz ogromne schody wzorowane na schodach Opery Paryskiej.

W 1968 r. nowy właściciel Grand Central postanowił zburzyć fasadę, aby na jej miejscu zbudować 55-cio piętrowy wieżowiec.  Jednak przed losem Pennsylvania Station, którą zburzono, aby w tej lokalizacji postawić Madison Square Garden, ocaliła dworzec kampania prowadzona przez Jacqueline Kennedy Onassis i wybitnego architekta Philipa Johnsona. Ostatecznie w 1976  r. dworzec został wpisany do National Register of Historic Places, a na jego renowację wydano kilkaset milionów dolarów. Grand Central odwiedza rocznie ponad 21 milionów turystów, magazyn „Travel & Leisure” napisał, że jest on szóstą atrakcją na świecie, którą chcą zobaczyć turyści. Filmowcy kręcili tu pamiętne sceny pożegnań i pościgów, to właśnie tu Alfred Hitchcock nakręcił słynną scenę śmierci w pociągu z udziałem Cary’ego Granta.

Do Grand Central, usytuowanego w centrum Manhattanu, przychodzi się nie tylko, aby gdzieś pojechać pociągiem czy metrem, ale aby się z kimś spotkać, coś zjeść, wypić w miłej atmosferze. Na terenie dworca działa kilkadziesiąt barów i restauracji, wiele niezwykle eleganckich. Najstarszym lokalem (otwarty w 1913 r.) jest Oyster Bar & Restaurant, gdzie serwowane są najlepsze ostrygi w USA. Co roku odwiedza go ponad 3 miliony osób.

Marzy mi się, aby w Polsce dworce też spełniały takie funkcje, bo przecież najczęściej są zlokalizowane w centrach miast, przy ich głównych węzłach komunikacyjnych, z dużą powierzchnią do parkowania. A jeśli do tego dodać, że jest to często dla przyjezdnego pierwszy kontakt z miastem, to łatwo zrozumieć, dlaczego jest to tak ważne."

Czesław Czapliński - artysta fotograf, dziennikarz i dokumentalista, urodzony w 1953 r. w Łodzi. Od 1979 r. mieszka w Nowym Jorku i w Warszawie. Jest autorem współautor 30 albumów i książek, miał ponad 100 wystaw fotograficznych m.in. w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowym w Warszawie, a także w Nowym Jorku, Chicago, Nicei, Moskwie, Londynie, Monachium i Brukseli.

W ciągu ponad 30 lat kariery fotografował najbardziej znane osobistości ze świata biznesu, kultury, polityki, sportu. Byli wśród nich: Muhammad Ali, Maurice Bejart, Leonard Bernstein, Bernardo Bertolucci, Cindy Crawford, Oscar de la Renta, Catherine Deneuve, Placido Domingo, Umberto Eco, Michael Jackson, Henry Kissinger, Calvin Klein, Jerzy Kosiński, Luciano Pavarotti, Paloma Picasso, Roman Polański, Isabella Rossellini, Andy Warhol.

Zdjęcia Czaplińskiego publikowane były na całym świecie m.in. w: The New York Times, TIME, Vanity Fair, The Washington Post, Newsweek, Twój Styl, Viva, Rzeczpospolita.

Prace Czaplińskiego znajdują się w zbiorach Library of Congress w: Waszyngtonie, New York Public Library, Muzeum Narodowym w Warszawie i we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Bibliotece Narodowej w Warszawie i wielu kolekcjach prywatnych na całym świecie.